Laad en losruimte
De laad – en losruimte was het trottoir met de inham tussen het woonhuis en de timmerfabriek. Voor deze oprit diende precariorechten betaald te worden. (fl 1,00 per jaar) Dit was ook de min of meer vaste plek waar vader Gerrit zijn auto parkeerde als er niets te lossen of te laden viel.

Sorry!
Uiteraard staat de auto ’s avonds in de garage aan de Wegjes. B&W scherpen het parkeerverbod aan in Enkhuizen en er komt een algemeen Verbod tot het parkeren van een motorvoertuig op het trottoir. Dat dit verbod ook gehandhaafd lijkt te gaan worden blijkt uit de bekeuring. Een ijverige ambtenaar blijkt de opdracht te hebben gekregen om Gerrit Zwaan te bekeuren,  maar lette niet goed op de juiste auto….! Dikke pech voor de foutparkeerder die die dag juist zijn auto had geparkeerd op de inrit van de Timmerfabriek. Gerrit moest er een heel vriendelijk briefje tegen aan gooien, zich beroepend op de uiterst smalle in- en uitrit aan het drukke Wegje om een  ontheffing te krijgen van het parkeerverbod overdag.
Het wordt hem gegund mits er nog 2.00 m voetgangersgebied overblijft. De precariorechten worden wel verhoogd.

Evangelisatieplek
De beschutte plek voor de timmerfabrieknaast de voordeur was iedere zondagavond de plek waar het evangelisatiekoor van de Gereformeerde kerk “straatpredikte” met veel aspirant gelovigen er omheen, een stichtelijk woord, vrolijk gezang en waar Keesman op zijn sousafoon speelde.  Voor ons een vast zondagavondprogramma vanaf de voorkamer op de 1^e verdieping.

Geboorte met jubelzang
Zo ook op die mooie zondagavond op 7 juni 1953. Juist toen het gezang aanzwol braken de vliezen van moeder Marie en kondigde Hanneke haar geboorte aan. De dokter en de kraamzuster moesten zich allen met grote spoed door de zingende mensenmassa heen wurmen.  Nog voordat Hanneke ter wereld kwam wist dus een ieder hoe laat het was in huize Zwaan.

Buurtvereniging
In de naoorlogse jaren en trouwens ook  daarvoor had de van Bleiswijkstraat een eigen buurtvereniging. Niet uniek in de vorige eeuw. Deze verenigingen bracht veel saamhorigheid in de buurt en vertier voor de jeugd. Opa Zwaan en vader Gerrit konden met hun timmerfabriek achter de hand hun bijdrage leveren op het praktische vlak bij stadsfeesten en andere festiviteiten.

Mevrouw Pellekaan (hoekje van Bleiswijkstraat -Wegje): Wij hadden in die tijd een heel actieve buurtvereniging. Ik herinner me nog de gezellige buurtvergaderingen vanwege de viering van het 600-jarig bestaan van Enkhuizen. We maakten er een mooi feest van. We bekleedden de lantaarnpalen met hout en bovenin een halve autoband. Daar zette we de bloemetjes in. Je vader wilde altijd een schnitzel als we na de vergadering een hapje met elkaar gingen eten. Ik vond dat heel bijzonder. Het buurtgevoel is weg. Ik ben de oudste die daar nog woont.
Veel verkeer: Het verkeer was op het hoekje Wegje-van Bleiswijkstraat een stuk rustiger, want er was een rijverbod voor de Wegjes voor bussen en vrachtverkeer. De grond is van oorsprong drassige veengrond. Men  was bang voor verzakkingen van de riolering.  Het inrijverbod is inmiddels verdwenen en je mag op de stoepen parkeren. Er gaat dagelijks een grote hoeveelheid verkeer langs. Ook de huizen lijden natuurlijk schade van de  enorme hoeveelheid verkeer op die plek. Ik heb scheuren in mijn huis gekregen en het huis op de Van Bleiswijkstraat 54 verzakt al een beetje.