Kratjes en kistjes
De timmerwerkplaats was aan de zijkant aan de Wegjes. Hier werden de kratjes en gaasbakken t.b.v. de tuinbouw in elkaar gespijkerd. Meestal bedrukt met de naam van het bedrijf. De Westfriese Flora was de ultieme gelegenheid om met de boeren en tuinders contact te maken en zijn “product” aan de man te brengen.

In de loop der jaren zijn er vele spijkeraars geweest. In de goede jaren stonden er 2 –  4 mannen te spijkeren w.o. Jan Honig en De Waard en in de zomertijd kwam er versterking van diverse vakantiekrachten. De mannen kregen ’s morgens een kopje koffie en ’s  middags thee. De koffie- en thee voorziening van de werkkrachten was de plicht van oma Zwaan en werd later door moeder Marie voortgezet vaak geholpen door de huishoudelijke hulp. De tijden waren dwingend: 10.30 uur koffie en 15.00 uur thee. De keren dat mijn moeder hiervan afweek zijn op één hand te tellen.

Twee keer per jaar was er een contact met het bovenhuis. Als vader Gerrit jarig was en moeder Marie kwamen de “mannen” naar boven voor koffie met gebak, een rokertje en een borreltje. Dan werd er even niet getimmerd en gespijkerd. Daarna wel weer gewoon aan de slag, met alle risico’s van dien, zoals kromme spijkers in kratjes en  scheve steekhoutjes.  Misschien dat een oud-werknemer nog wat aanvulling kan geven.

René: Als wij op moeders verjaardag op 11 februari uit school kwamen vielen we midden in het mannenfeestje. Veel tekst hadden wij en zij niet, maar ik herinner me wel de zinsnede die dan steevast terugkwam: ‘Zal het nog gaan winteren van het jaar?’

Timmerfabriek v/h Jb Zwaan op de Flora te Bovenkarspel.  Voor de foto staat zwager Bertus van der Veen model als geïnteresseerde bollenboer (li) in overleg met vader Zwaan (re). De Flora was een belangrijk ontmoetingspunt voor koper en verkoper en voor de timmerfabriek een graadmeter voor de jaaromzet. Het charmante tafeltje in het midden maakt deel uit van het persoonlijk slaapkamer ameubelement en heeft de tand des tijds doorstaan. Het is nog altijd in de familie.